Brezilya'da Noel Kutlaması

Portekizce hocamızın annesi, 24 Aralık akşamını onlarla geçireceğimize dair bizden 2 ay öncesinden sözü aldı. Biz zaten farklı kültürleri tanımak adına bu tür davetlere dünden razıyız. Nitekim 24 aralık akşamı evlerinde verilen kutlamaya gitmek için yola düştük.

Yeni aldığım baton kek kalıbına kafayı taktığım için kek manyağı olduğumuzu yazmıştım :) Giderken üzümlü, cevizli kek yaptım ben de.

Atıştırmalıklar

Atıştırmalıklar

Annesi bizi en içten duygularla, güler yüzüyle karşıladı. Daha önce de demişti; "Ben senin Brezilya'daki annenim" diye. Hocamız henüz evde değildi. Kiliseye gittiğini söyledi annesi. Biz de onlar gelene kadar evi gezelim dedik. Salonu süslemişler, cıvıl cıvıl olmuş. Her yerden noel baba çıkıyor karşımıza :) kimisi şarkı söylüyor, kimisi bacaya tırmanıyor, çeşit çeşit oyuncaklar. Köşede yılbaşı ağacı. Zaten annesinin oyuncak çılgını olduğunu biliyorduk. Daha önce Betty Boop koleksiyonunu göstermişti bize.

Yavaş yavaş misafirler gelmeye başladı. Tanımadıklarımızla tanıştık. Sohbet muhabbet derken sıra geldi hediyeleri dağıtmaya. Annesi ufak bir konuşma yaptı önce. Daha sonra herkese aldığı hediyeleri dağıttı tek tek. Bana iki kişilik fincan takımı almış. Çünkü biz çayı çok seviyormuşuz :)

Daha sonra hediye değişme oyunu başladı. Her davetli gelirken 20 reali geçmeyen hediye alıp gelmişti. Bu hediyler ortaya kondu. Herkes bir numara çekti torbadan. İlk sayıyı çeken kişi hediyelerden birini gözüne kestirdi ve aldı. Hediyeyi dokunmadan, sadece bakarak seçebiliyorsun tabii. Daha sonra 2, 3, 4... bu şekilde devam etti. Bana çerçeve çıktı, beğenmeyip daha önce başkasına çıkan makyaj çantasıyla değiştirdim. Benden sonra hediye seçen kişi küçük bir kız çocuğuydu. Ondan 2-3 yaş büyük abisi onun adına geldi ve benden makyaj çantasını aldı :) Bana da elindeki küçük mumları verdi. Oyunun sonunda mumları da o çocuğa verdim. Küçük bir çocuk, hediyesi değiştiği için başladı ağlamaya, geri verdiler sonra tabii :) Bu oyunda çok güldük, çok eğlendik.

Hediye Değişme Oyunu

Zaten o kadar gülmeye odaklılar ki, yere düşen bardağa, kırılan eşyaya... her şeye hep bir ağızdan güldüler. Gülmek bulaşıcıymış, hepberaber güldük her ayrıntıya.

Sonra herkes ayağa kalktı. Bu sırada annesi "Biz dua edeceğiz, isterseniz siz katılmayabilirsiniz" dedi. Biz de katıldık ama. Herkes elele tutuştu, daire yapıldı. Benim bir elimde telefon, video çekiyorum :) Dua yapıldı. Annesi bize özellikle teşekkür etti.

Yemek faslına geçti sıra. Malum, hindi olmazsa olmazlarıydı. Bizim et ve türevlerini yemediğimizi biliyorlar. Bu sebeple bizim için balık da yapmışlar. O kadar saygılılar ki bize karşı... Birbirlerine karşı nasıllar bilmiyorum ama, bizi yargılamıyor ve sorgulamıyorlar. Nitekim biz de onları... Karşılıklı saygı olunca gerisi fasa fiso oluyor.

Saat gece 12'yi gösteriyordu artık. Yemek çok geç saatte yenildi. Daha sonra tekrar oyun faslına geçildi. Evin bahçesine çıktık. Kızlara atlama ipi dağıtıldı. Takılmadan en uzun süre atlayan galip geliyor. Bana torpil mi geçtiler bilmiyorum ama çikolata kazandım :)) Sonra içi çikolata ve şekerlerle doldurulmuş büyük balonları astılar tavana. 3'e kadar sayıp iğneyle patlattı teyzenin biri. Biz de en çok kim toplayacak yarışında bulduk kendimizi. Eminciğim ne oluyor ne bitiyor anlayamadan ben manyak gibi dolu çikolata toplamıştım bile :))) çocuklar gibi eğlendik.

Sonra tabuya benzer bir oyun çıktı meydana. Bizler fahri izleyiciler olarak katıldık. Sonra ısrarlara dayanamayıp ben de kalktım anlatmaya. Şansıma kolay bir kelime çıktı "abajur". Takımıma bir puan kazandırıp yerime geçtim :)

Saat gece 1'i geçmişti bile. İzin isteyip kalktık artık. Çok ama çok eğlenceli bir gün oldu bizim için. Uzun zamandır böyle çocuklar gibi eğlenmediğimi farkettim. Terapi gibi geldi. Güzeldi...

Hediyelerimiz :)

O güne ait bir de video var. İyi seyirler :)