Bir eroinmanın hayat hikayesi, adından da anlaşıldığı üzre. Kitabı 3 yıl önce almış olmama rağmen bugün okumak nasip oldu.
"Mühendis babaya, öğretmen anneye sahip olup tıp fakültesinde okuyan ben bile eroinin pençesine düşmüşsem herkes düşebilir" diyor. "Her şey sevgisizliktendi" diye de ekliyor.
Bence kitap olumsuz şeylere merak uyandıracak bir dille yazılmış ve bu yüzden sadece anne-babaların okumasını gerektirecek içeriğe sahip.
Kitap hakkındaki yorumlara, eleştirilere baktım da ne kadar yüceltir olmuşuz hataya düşenleri. Ben de bu konuda eleştiride bulunacağım biraz.
Kitabın yazarı kitap yayımlandıktan 13 ay sonra Beyoğlu'nda bir sinema salonunun tuvaletinde iğnesiyle ölü bulunmuş. Evet her şeyin başı sevgisizlikti belki.
Altın vuruş yaparak hayata veda eden bir kızın ardından "onsuz hayat bir pislikten ibaret", "biz göremedik senin gördüklerini", "senin gibi cesaretli olamadık biz ölüme koşacak kadar" gibi insanı yanlışa karşı yüreklendiren ve ölmeyi tercih etmeyi güzel gösteren cümleler gerçekten aptalca. Bu saatten sonra gösterilen sevgi kimseye fayda etmez.
"Toplum bizim suçlu olduğumuzu düşündü, hastaydık oysa."
Şimdi de günah çıkarıyor toplum, arkandan sensiz dünyanın iğrenç bir yer olduğunu savunarak. Ama sen varken kimse farkında değildi senin. Hatta bilhassa görülmek istemezdin sen. Ölünce kıymete bindin, badem gözlü oldun.
İşte bu ikiyüzlülük deli ediyor beni. Söyleyecek o kadar çok şey var ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder