İlk kucağıma aldığımda o kadar korkmuştu ki titriyordu resmen. Eve çıkarttığımızda açıkta/görünen yerde durmak istemiyordu. Minderlerin altına girdi önce. Ben zorla çıkartınca koltuğun altına sığındı ve uyudu orda.
Hiçbir zaman miyavlamayacak sanıyordum ama o akşam alıştı bize, oyunlar oynadık.
O benim gündüzleri ev arkadaşım geceleri de bizim oyun arkadaşımız :) Zaten bütün gün uyuyor, geceleri de böcek avına çıkıyor. Oradan oraya koşturuyor.
Benimle deli gibi oyun oynuyor, yorulunca da soluğu babasının yanında alıyor :)
O bizim dünyamız oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder